Ik ben een romanticus. Droom graag weg naar andere tijden en plaatsen. Maar zoek ze als het kan ook op. Vooral andere plaatsen en culturen. De reiziger in mij voelt zich het meest aangetrokken door grote vlaktes en kuststreken. Door polders, woestijnen, rotskusten en vooral door eilanden. En als het om culturen gaat: hoe primitiever, hoe beter lijkt het soms. Voorbij de horizon proberen te kijken, is dat de bedoeling? Het echte doel is echter denk ik thuiskomen. 

uit: 'Verderop, over reizen en fotografie', maart 1996:

"Het is allemaal de schuld van de horizon. Die schijnbare, steeds wijkende –of is het wenkende?- grenslijn tussen hemel en aarde of hemel en zee. De horizon vraagt erom achterna gejaagd en doorbroken te worden. Achter de horizon houdt zich voor de meesten immers het paradijs schuil." Mogelijk herkent u deze tekst, vrij naar een artikel van Kester Freriks in de NRC van 8 maart jl. Een artikel vooral over Slauerhoff en het paradijs, over Eldorado, de naam van diens gedichtenbundel uit 1928. Een artikel over reizen, maar met name over het verlangen naar het paradijs. En dus over illusie en desillusie. Sophocles liet het zijn koor in ‘Oedipus Rex’ al zeggen: "Toon mij de man wiens geluk iets meer was dan illusie gevolgd door desillusie."

Rusland
 

Pyongyang, 1 mei 2004
volksvermaak nummer één: Amerikaantje meppen

snelweg Pyongyang - Nampo, april 2004
op de toekomst gebouwd met 2 x 5 rijstroken

Ranhor, Ambrym,
Rom-dance, oktober 1998

1998, Nuku Hiva Airport naar Hatiheu
er bleek geen andere mogelijkheid te zijn om aan de noordkust van Nuku Hiva op mijn bestemming te komen dan met een helicopter; geen pad naar Hatiheu, ook geen bootje te regelen die dag;